Life, perhaps, is a journey of discovering fragments of ourselves within a cohesive whole. It may take a lifetime to uncover these hidden pieces, scattered throughout our existence. They are everywhere, waiting for us to cross their path, and if we possess the wisdom to perceive them, we may catch glimpses of our own reflection. We find these fragments in the relationships we cultivate and the people we encounter, in the challenges we confront, in the stories woven by the films we embrace, and in the echoes of history that we fondly remember. Sometimes, we even stumble upon them in desolate alleys, where the wind caresses lonely trees, oblivious to any audience. Life, in its essence, encompasses these profound moments of self-discovery, where we unravel the intricate tapestry of our being and marvel at the interconnectedness of all things.

شاید زندگی به معنای پیدا کردن قطعات خودمان در یک کل متمایل باشد. این کشف ممکن است تمام عمر زمان ببرد. قطعاتی که همه جا پراکنده هستند و تنها باید در مسیر آنها باشیم، سپس اگر کافی هوشمند باشیم، ممکن است بخش‌هایی از خودمان را ببینیم. این قطعات در روابط و افرادی که با آنها روبرو می‌شویم، در مواجهه با موقعیت‌ها، در فیلم‌هایی که می‌بینیم، در خاطرات تاریخ و حتی در کوچه‌ای که بیگانگان از آن عبور نمی‌کنند، می‌باشند. زندگی ممکن است همین باشد.