Maybe life is finding parts of us in a pieces of a cohesive whole. ‏Finding that may take life time ‏And pieces that are everywhere and you only need to be in theire path,then if you are smart enough, we may see parts of ourselves. ‏Parts of ourselves in a realationships and people we experience ‏In the situations we face, ‏In the movies we watch ‏In the History we reminisce. ‏Even in an alley that has no passerby. ‏And wind will touche its trees without the presence of audience. ‏Life may be this

شاید زندگی پیدا کردن بخش هایی از خودمان در تکه تکه هایی از یک کل منسجم است.
پیداکردنی که به اندازه ی یک عمرطول می کشد. و تکه هایی که همه جا حضور دارند و فقط کافی است ما در مسیرشان قرار بگیریم،آن وقت اگر هشیار باشیم،شاید بخش هایی از خودمان را ببینیم. بخش هایی از خودمان را در رابطه ها و در آدم هایی که تجربه می کنیم،درموقعیت هایی که قرار می گیریم،درفیلم هایی که میبینیم،درتاریخی که مرور می کنیم و حتی در کوچه ای که هیچ عابری ندارد و باد درخت هایش را بدون حضورِ تماشاچیان نوازش می کند شاید زندگی همین است. ما زندگی را نه به صورت یک کل که به صورت جزییاتی روزمره میبینیم،درواقع ما در «لحظه» ای از زمان اکنون همیشگی هستیم و شاید آن لحظه تمام همان چیزی است که « هدف» نام دارد، هدفی به نام زندگی کردن.